Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Τ εαγγέλιο τς νίκης το Χριστο κατ τν πειρασμν

 γίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


(Μάτθ. δ’ 1-11)

Δν πάρχει οτε μία ντολ το Θεο πο δν χουν παραβιάσει ο νθρωποι. Δν πάρχει οτε μία μοναδικ ντολ το Θεο πο ν χουν τηρήσει ο νθρωποι χωρς ν γογγύσουν κα ν διαμαρτυρηθον. Κα δν πάρχει οτε μία ντολ το Θεο πο ν παραβίασε Κύριος ησος κι οτε μία πο ν τν τήρησε μ γογγυσμος κα διαμαρτυρίες. λα σα εχε στν πίγεια ζωή Του ν ποφέρει, ν τηρήσει κα ν ποστε, τ φάρμοσε μ τέλεια ταπείνωση κι πόλυτη πακο στν οράνιο Πατέρα Του. Κι ατ γι ν διδάξει σ’ λους μς τν ταπείνωση κα τν πακοή· ν μς νθαρρύνει στν ντοχ κα τν καρτερία· ν μς δείξει πς λες ο οράνιες ντολς εναι κα δυνατς κα παραίτητες γι μς ν τς τηρήσουμε, μ τν ποπτεία κα τν καθοδήγηση το παντεπόπτη κα ζντος Θεο. Ο νθρωποι διαμαρτύρονται γι τ φτώχειά τους, παραπονονται τι δ γνωρίζουν τν καταγωγή τους, μ’ λο πο λοι ο νθρωποι γνωρίζουν, ν κάνουν μία ναδρομή, τι φείλουν τν παρξή τους στ βασιλι Θεό. Κι κενος, Μονογενς κι γαπητς Υἱὸς το Θεο, δν παραπονέθηκε πο γεννήθηκε σ φάτνη λόγων πο δν εχε «πο τν κεφαλν κλίνη». Ο νθρωποι καταριονται τος χθρούς τους, ν κα πολ συχν εναι τ δικά τους σφάλματα πο καναν τος γείτονες χθρούς τους κα τος στρεψαν ναντίον τους. κενος μως, ναμάρτητος μνς το Θεο, ναγκάστηκε στν γκαλι τς μητέρας Το κόμα ν δραπετεύσει σ γ μακρινή, γι ν’ ποφύγει τ ξίφος το ρώδη. Κι μως, κενος δν καταράστηκε τος χθρούς Του.

Συχν ο νθρωποι, ταν ντιμετωπίζουν δικά τους προβλήματα παναστατον ναντίον τν ρχόντων κα τν νόμων τους. κενος μως, Νομοδότης το σύμπαντος, ποτάχθηκε στος πάρχοντες νόμους κα πέδωσε «τ Καίσαρος Καίσαρι» (Μάρκ. β’ 17).

Ο νθρωποι βρίσκουν σκληρ τ νηστεία, μ’ λο πο τ ψωμ κα τ χορταρικ πιτρέπονται κόμα κα στν αστηρότερη νηστεία κα παρ τ γεγονς τι νηστεία εναι σημαντικ γι τν κάθαρση το νο κα τς συνείδησης. κενος, Παναγνός, χωρς ν χει καμι νάγκη γι κάθαρση, νέλαβε κούσια ν κάνει τεσσαρακονθήμερη νηστεία κα μάλιστα αστηρή, χωρς ψωμί, χορταρικ νερό.

προσευχ εναι γώνας γι τν νθρωπο, τόσο κοιν προσευχ στν κκλησία σο κι κατ μόνας. προσευχ εναι κλίμακα πο ναβιβάζει τν νθρωπο κα τ ζωώδη παρξή του π τ γ στ Θεό. κενος πο κατ σάρκα ζησε μαζ μ τος λλους νθρώπους στ βάση τς κλίμακας τς ζως, ν τ πνεμα Το ταν στν κορυφή, πήγαινε πρόθυμος κα χαρούμενος γι ν προσευχηθε στ συναγωγ κα περνοσε νύχτες λόκληρες στν ρημο προσευχόμενος.

Ο νθρωποι δ θ τηρήσουν χωρς γογγυσμ οτε τ λάχιστο δεγμα το νόμου το Θεο, κόμα κι ν νόμος ατς δόθηκε γι τ σωτηρία τους. κενος μως, Σωτήρας το κόσμου, πο δν εχε τίποτα π τ ποο πρεπε ν σωθε, τήρησε πάκουα κόμα κα τς πι δύσκολες ντολς το νόμου το Θεο κα παραδόθηκε ταπειν ν θυσιαστε γι τος νθρώπους, μόνο πειδ γνώριζε τι ατ ταν τ θέλημα το οράνιου Πατέρα Του κα παραίτητο γι τ σωτηρία το νθρώπου.

δμ κι Εα, πο ζοσαν νετα στν Παράδεισο κα πολάμβαναν λα τ θεϊκ πλούτη κα τς θεϊκς δονές, δν μπόρεσαν ν ξεπεράσουν να μικρ πειρασμ το πονηρο κα ν μν γγίξουν τν παγορευμένο καρπό. κενος μως στ μόνωση τς ρημου, πεινασμένος κα διψασμένος, χωρς ψωμ κα νερό, χωρς κανένα φίλο βοηθ κοντά Του, ντιστάθηκε στος μεγαλύτερους πειρασμος πο μπόρεσε ν πινοήσει σατανς.

Πόσο μεγαλειώδη, πόσο θαυμαστ μεγαλειώδη εναι λα τ γεγονότα τς ζως το Χριστο! Εναι σν να βουν πο τ πόδια το βρέχει μ δυσκολία θάλασσα κι κορυφή του δν εναι ρατ στ νθρώπινο μάτι. Πολλο πο διαβάζουν τν γία Γραφ νομίζουν τι πέρτατη διδασκαλία το Χριστο βρίσκεται στν π το ρους μιλία Του. πάρχουν πολλ μέγιστα γεγονότα στ ζω το Χριστο μως πού, στ δίδαγμα πο παρέχουν, στέκονται στ διο ψος μ τν π το ρους μιλία. Εναι σίγουρο πς δν πάρχει τίποτα σήμαντο σ’ ατά. Κι εναι πίσης σίγουρο πς δν εναι δυνατ ν επωθε τι τ μάθημα πο δίνει μ λόγια εναι πι σπουδαο π τ διδαχ πο παραδίνει μ τς πράξεις κα τ ργα Του. Μπορε πίσης ν πε κανες τι ο πράξεις κα τ ργα το Χριστο, στν πλειονότητα τν πιστν κάνουν μεγαλύτερη ντύπωση π τ λόγια τν διδαχν Του. Μ τν διο τρόπο θ λέγαμε τι μεγαλύτερη ντύπωση φήνει στος νθρώπους νας γιατρς πο νοίγει ρεμα τ μάτια νς τυφλο, π κενον πο ξηγε μ λόγια πς θ μποροσε ν δώσει κανες φς σ’ ναν τυφλό. π τν λλη μεριά, τ μεγαλειώδη κα θαυμαστ ργα στ ζω το Χριστο θ παρέμεναν μυστηριώδεις κα κατάληπτες βροντς στν κορυφ το βουνο, ν δν εχαν συγκεκριμένη κφραση, ξήγηση κα κατεύθυνση, στ διδαχ πο θέλησε ν δώσει θεος Διδάσκαλος μ τ λόγια Του.

ταν νθρωπος ναλογιστε τ να κα τ λλο (τ ργα κα τ λόγια), πρέπει ν παραδεχτε μ βαθ σεβασμ κα ταπείνωση πς εναι νερμήνευτα μεγάλα, πς τ να δν μπορε ν χωριστε π τ λλο, πως κι νατολ δν μπορε ν χωριστε π τ Δύση. Σ τί θ βοηθοσαν ο παραινέσεις το Χριστο ν προσευχόμαστε διαρκς, ν δν εχε δώσει διος τ παράδειγμα τς διαρκος προσευχς; Ή, π τν λλη μεριά, πς θ μπορούσαμε ν κατανοήσουμε κα ν κάνουμε χρήση τς μακρς νηστείας, ν διος δν εχε ποδείξει μ τ παράδειγμά Του τν νάγκη κα τ σωστικ φύση τς νηστείας γιά μας; Μ τν διο τρόπο τ ργα φιλανθρωπίας κι διδασκαλία Του γι τν λεημοσύνη, συμπληρώνουν μία τν λλη. Τ διο θ λέγαμε γι τος γνες Του μ τ σαταν κα τς διδαχές Του τι πρέπει ν’ γρυπνομε γι τν ψυχή μας κα ν ξεπεράσουμε τος πειρασμούς, λλ κα τ πολλ λλα παραδείγματα, τόσο μ λόγια σο κα μ ργα, πο θ μπορούσαμε ν πάρουμε. Τ ργα Το βρίσκονται σ πόλυτη ρμονία μ τ λόγια Του, πως κι να γις σμα μ μία γι ψυχή. ρθε στν κόσμο χι μόνο γι ν νσαρκωθε, λλ γι ν σαρκώσει κα κάθε λόγο Του, ν ντύσει κάθε μεγαλειώδη λόγο Του στν πέροχη σάρκα τν ρατν πράξεων κα ρατν ργων.

ς δομε τώρα πς σαρκώνει τ λόγια Του γι τ νηστεία, τν γρυπνία κα τν πέρβαση το πειρασμο σ’ να θαυμαστ σμα πράξεων κα ργων. Μετ τ βάπτισμά Του στν ορδάνη, ποχωρε στν ρημο γι ν’ ναλάβει τ μεγάλη σκηση τς νηστείας, τς γρυπνίας κα τς πάλης μ τ σαταν.


«Τότε ησος νήχθη ες τν ρημον π το Πνεύματος πειρασθναι π το διαβόλου» (Μάτθ. δ’ 1). Γιατί ατ γινε μέσως μετ τ βάπτισμα; Γι ν μς δείξει πς μετ π τ βάπτισμα εμαστε κτεθειμένοι στν πειρασμ κι τι ατ θ γίνεται ς τ θάνατό μας. Μ τ βάπτισμα καθαριζόμαστε κα πλιζόμαστε μ τ δύναμη το Θεο. Μετ π’ ατ δηγούμαστε στ μάχη. Γράφει ερς Χρυσόστομος: «Δ σο δόθηκαν τ πλα γι ν καθήσεις στ μετόπισθεν, λλ γι ν’ γωνιστες, ν πολεμήσεις». Μ τ βάπτισμα γινόμαστε πως δμ στν παράδεισο. Διερωτώμαστε πολλς φορς γιατί Θες μς δηγε στ δρόμο τν πειρασμν; Πρτο, γι ν ποδηλώσει τν λευθερία μας. Μ τ βάπτισμα Θες μς πλισε μ τ δύναμή Του κι στερά μας φησε ν διαλέξουμε: θ χρησιμοποιήσουμε τ πλα ατ ναντίον το διαβόλου ναντίον το Θεο; Δεύτερο γιά μας, στε ν πέσουμε, ν μς δείξει τί σημασία εχε μαρτία το δμ κα ν δικαιώσουμε τ Θε πο τν δίωξε π τν παράδεισο κα τν βαλε στν κοιλάδα τν δακρύων. Ή, ν ποδειχτομε νικητές, ν’ ποκαλύψει τ δύναμη το Θεο πο χουμε μέσα μας. Νέα Κτίση μς ναδείχνει σ νέα δύναμη, νέο παράδεισο, νέο νθρωπο, νέα νίκη κα δόξα, λλ κα νέα πτώση.

Γιατί τ γιο Πνεμα δήγησε τ Χριστ ν δοκιμαστε; Γι ν μς δείξει πς Χριστς φέθηκε ν δοκιμαστε π τν πειρασμ σκόπιμα κι χι συμπτωματικά. Θες δν δήγησε τν δμ σκόπιμα μπροστ στ σαταν γι ν δοκιμαστε, τ κανε μως μ τ Χριστό, γι ν δείξει τσι πς δμ πόκυψε στν πειρασμ σ εκολότερες περιστάσεις, ν Χριστς σ πολ δύσκολες συνθκες ποδείχτηκε νικηφόρος πέναντι στν πειρασμό. Ατ μας δείχνει πίσης πς πτώση το δμ γινε στν παράδεισο, ν νίκη το Χριστο γινε στ γ, στν κοιλάδα τν δακρύων κα τς ξορίας, στν ρημο. ναφέρει τ εαγγέλιο πς ησος δηγήθηκε στν ρημο, «νήχθη ες τν ρημον».

Στν ρημο Χριστς νήστεψε σαράντα μέρες κα σαράντα νύχτες. Τί φοβερ θέαμα! ν ο μαρτωλοί, γι τος ποίους κατέβηκε στ γ, πιδίδονται στ ν τρνε κα ν πίνουν μ περβολ τ γήινα γαθά, κενος, Φίλος τν μαρτωλν, παραμένει στ μόνωση τς ρήμου μ προσευχ κα δάκρυα μέρα κα νύχτα, χωρς ν δοκιμάζει οτε ψωμ οτε νερό, γι σαράντα λόκληρα μερόνυχτα. Κύριος τ κανε ατ γι ν μς δείξει τν μέτρητη γάπη Του γι τν νθρωπο, πο τν καθάρισε μ τ νηστεία Του κα τν δίδαξε μ τ παράδειγμά Του. τσι θέλησε ν δείξει πίσης τ στεν σχέση μ τν οράνιο Πατέρα Του κα τν πακο Το σ’ Ατόν.

Προσέξτε! λ’ ατ πο ο νθρωποι λένε τι δυνατον ν κάνουν, κενος τ κανε. λ’ ατ πο ο νθρωποι κάνουν πρόθυμα κα μ γογγυσμό, κενος τ κανε πάκουα κα μ ζλο. Τήρησε λ’ ατ πο περιούσιος λας κτιμοσε πς δν μπορον ν τηρηθον. Μέσα στ πλούτη τς Αγύπτου περιούσιος λας πομακρύνθηκε π τ Θεό. ταν κενος πγε στν Αγυπτο μεινε νεπηρέαστος π τ’ γαθά της, πως κι ωσήφ. περιούσιος λας ζησε σαράντα χρόνια στν ρημο κι κε πομακρύνθηκε π τ Θεό, ν κι Θες τν δηγοσε μ τ χέρι Του κα τν τρεφε μ τ οράνιο μάννα. Κι κενος πέρασε σαράντα μέρες στν ρημο χωρς τροφ κα νερό, μ σταθερ ταπείνωση κα πακο στ Θεό. Τελικ περιούσιος λας μπκε στ Γ τς παγγελίας λλ κι κε γκατέλειψε τ Θεό, μ’ λο πο Θες τος προειδοποιοσε συνέχεια μ τ νόμο κα τος προφτες. Κι κενος, στ Γ τς παγγελίας, ταν μερικο τν εχαν δη ναγνωρίσει ς Κύριο κα Μεσσία, μεινε σταθερ πιστός, ταπεινς κα πάκουος στν οράνιο Πατέρα Του.

να ξερ κομμάτι ψωμ π τν Κύριο εναι πι γλυκ π’ λα τ βασίλεια το κόσμου κα τ δόξα τους, ν προέρχονται π τ χέρι το διαβόλου. Κάθε νθρωπος πο εναι μ ποιοδήποτε τρόπο προσκολλημένος στ Θεό, εναι πι πλούσιος κα πι νδοξος π τ διάβολο. Εναι γελοο γι ναν πλούσιο νθρωπο ν θελήσει ν λάβει κάτι π τ χέρια νς ζητιάνου. Θες εναι πραγματικ πλούσιος. Πλουσιότεροι μετ π κενον εναι ο γγελοι. Μετ ρχεται νθρωπος κι πειτα τ κτήνη, τ φυτ κα τ ρυκτά. Κάθε πλάσμα το Θεο κατέχει κάτι πο λαβε π τ ρίφνητα πλούτη Του. διάβολος μως δν χει τίποτα, κτς ν τ κλέψει.

Εναι πιθαν σατανς ν δοκίμασε τ Χριστ κα μ’ λλους πειρασμούς. Μπροστά του εχε να μοναδικ παράδειγμα νθρώπου πο ποτέ, οτε γι μία στιγμή, δν παραδόθηκε στ δύναμή του. Ο εαγγελιστς παραθέτουν μόνο τος τρες βασικος πειρασμούς, στος ποίους περιλαμβάνεται κάθε λλος πειρασμς στ ζω τν νθρώπων. πρτος εναι πειρασμς τς σάρκας, τς θεληματάρικης φύσης μας. δεύτερος εναι πειρασμς το νο, τς σκεπτόμενης φύσης μας. Κι τρίτος εναι πειρασμς τς καρδις, τς συναισθηματικς μας φύσης.

πρτος πειρασμς συνήθως πευθύνεται στος νέους, δεύτερος στος ριμους κι τρίτος στος μεγαλύτερους. Ο νέοι γωνίζονται νάντια στ σωματικ πάθη κα τς πιθυμίες. Ο ριμοι νθρωποι γωνίζονται νάντια στν λαζονεία το νο, στς γνώσεις κα τ διανοητική τους κανότητα. Ο πι λικιωμένοι γωνίζονται νάντια στ φιλαργυρία, στ φιλαρχία κα τ δόξα· κι π τ τρία ατ φιλαργυρία εναι τ φοβερότερο π τ πάθη. τσι ο τρες ατο μέγιστοι πειρασμο το σαταν, μ τος ποίους δοκίμασε τν Κύριο ησο κα δοκιμάζει τν καθένα μας, εναι: γάπη τς νεσης, φιλοδοξία κι φιλαργυρία.

Κύρος ναδείχτηκε Νικητς κα στος τρες ατος πειρασμος κα μάλιστα στς πι δύσκολες συνθκες: ν ζοσε πεινασμένος κα διψασμένος, δίχως στέγη πάνω π τ κεφάλι Του, δίχως φίλους κοντά Του, στ μόνωση τς ρήμου. Τ πόμεινε λα μ τέτοιο τρόπο, στε νάγκασε τ διάβολο ν φύγει π κοντά Του: «Τότε φίησιν ατν διάβολος, κα δο γγελοι προσλθον κα διηκόνουν ατ» (Μάτθ. δ’ 11). Πο ταν ς τότε ο γγελοι; Γιατί δν ταν κοντά Του ν τν βοηθήσουν; Σίγουρα πομακρύνθηκαν π κοντά Του μ δική Του ντολή, πως εναι ναμφίβολο τι μποροσε ν τος καλέσει ν τν βοηθήσουν, ταν κα σο τος θελε. Τ πιβεβαίωσε διος ατ ταν τν συλλάβανε στ Γεθσημαν κα τν δηγοσαν σ δίκη. νας π τος μαθητς Το τράβηξε τ μαχαίρι γι ν περασπιστε τ Διδάσκαλό Του. Χριστς μως τν πότρεψε λέγοντας: « δοκες τι ο δύναμαι ρτι παρακαλέσαι τν πατέρα μου, κα παραστήσει μο πλείους δώδεκα λεγεώνας γγέλων;» (Μάτθ. κστ 53). διος δν τ πιθυμοσε ατό. θελε ν δοκιμαστε π τ σαταν σν νθρωπος. Κάθε νθρωπος χει τουλάχιστο ναν φύλακα γγελο, γι ν τν βοηθήσει στν γώνα το νάντια στν πειρασμό. Χριστς θελε ν μείνει ντελς μόνος Του, ν μν χει οτε ναν γγελο δίπλα Του. Θες παραχωρε ν δοκιμάζεται κάθε νθρωπος π κάποια δαιμόνια. Χριστς μως θελε ν δοκιμαστε π τν διο τ σαταν, τν ρχηγ τν πονηρν πνευμάτων. Μ λίγα λόγια θελε ν παλαίψει στς πι δύσκολες συνθκες μ τος μεγαλύτερους πειρασμούς, ναντίον το μεγαλύτερου πειραστ το νθρώπινου γένους, στν ποο ποτάχθηκαν δμ κι Εα στν παράδεισο. τσι πάλαιψε, πάλη Το ταν νικηφόρα κα μς φησε να μοναδικ παράδειγμα νίκης, γεμάτο λπίδα κα κουράγιο. μεγάλος προφήτης σαΐας προεδε τν πάλη κα τ νίκη το Κυρίου κα προφήτεψε: «Κύριος Θες τν δυνάμεων ξελεύσεται κα συντρίψει πόλεμον, πεγερε ζλον κα βοήσεται π τος χθρος ατο μετ σχύος» (σ. μβ’ 13)

ταν ρωας τν ρώων ναδείχτηκε νικητής, πέτρεψε στος γγέλους ν τν πλησιάσουν. «Κα δο γγελοι προσλθον κα διηκόνουν ατ» (Μάτθ. δ’ 11).

Μετ τ παράδειγμα ατ το μέγιστου Φιλανθρώπου πο μφανίστηκε στν μαρτωλ κόσμο, το καλλίτερου Φίλου πο θ μπορούσαμε ν’ ποκτήσουμε, ποις π μς θ μποροσε ν παραπονεθε γι ποιαδήποτε δοκιμασία σ’ ατ τ ζωή; Κανένας, ν χει συνείδηση λίγη ντροπή. Γι’ ατ ς κάνουμε γρήγορα, σο ζομε κόμα στς ταραγμένες μέρες ατς τς ζως, πο λα δείχνουν τι θ συντομέψουν. ς βιαστομε ν μετανοήσουμε γι τν κνηρία κα τν μέλειά μας, ν τηρήσουμε τ νόμο το Θεο. ς βιαστομε ν κάνουμε πακο στ Θε κι ς σταματήσουμε ν’ μαρτάνουμε γογγύζοντας νάντια στ θέλημά Του. ς φροντίσουμε μ ταπείνωση κι πακο ν τηρομε λα κενα πο ζητε π μς Θεός: νηστεία, προσευχ κα γρυπνία. ς προσέχουμε πολύ, γι ν’ ποφύγουμε τς παγίδες το πονηρο κα τν δαιμόνων του. Θες δν παιτε νίκη πό μας, γιατί γνωρίζει τι δν μπορομε ν τν κατορθώσουμε. Ζητ μόνο τν φοσίωσή μας στ θέλημά Του, ταπείνωση κι πακοή. Τ πλα εναι δικά Του, πως κι νίκη εναι δική Του. Θ βρίσκεται πάντα δίπλα μας, ο γγελοί Του θ μς διακονον. Θαυμαστς Θες «ν τ δυνάμει Του», νυπέρβλητος στ πλούτη κα νεξάντλητος στν γάπη Του. εσπλαχνία Το εναι τόσο μεγάλη πέναντι σ’ μς τος νθρώπους, στε μς προσφέρει τ δική Του νίκη.

Σ’ κενον πρέπει κάθε δόξα, π τος γγέλους στν οραν κι π τος νθρώπους στ γ, στν Πατέρα, τν Υἱὸ κα τ γιο Πνεμα, τν μοούσια κα διαίρετη Τριάδα, τώρα κα πάντα κα στος αἰῶνες τν αώνων. μήν!


(πόσπασμα π τ βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Γ’ – ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤ’ γίου Νικολάου Βελιμίροβιτς», πιμέλεια – Μετάφραση: Πέτρος Μπότσης, θήνα 2014)


Πηγή:






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζήτηση