Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Σύ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε.
Μια σημαντική περίοδος για τους Ορθόδοξους αρχίζει από τη πρώτη μέρα του Αυγούστου. Το Πάσχα του Καλοκαιριού. Η μεγάλη θεομητορική γιορτή του Αυγούστου, η Κοίμηση της Θεοτόκου, συγκλονίζει κάθε πιστή ψυχή. Ήδη από την πρώτη του μηνός στις εκκλησίες ψάλλονται καθημερινά οι Παρακλήσεις - εναλλάξ η Μικρή και η Μεγάλη. Οι πιστοί προετοιμάζονται -νηστεύουν, εξομολογούνται, κοινωνούν- για να γιορτάσουν αληθινά το μεγάλο πανηγύρι. Το Δεκαπενταύγουστο, πανηγυρικά τιμάμε τη Μητέρα του Θεού, την εορτή της Κοιμήσεώς Της.
Η Παναγία, το γλυκύτατο και προσφιλές για εμάς πρόσωπο γεφυρώνει τα γήινα με τα επουράνια με το θαυμαστό βίο της. Πρόκειται για το οικειότερο και αρμοδιότερο πρόσωπο, το οποίο συνετέλεσε άπαξ τα μέγιστα υπέρ της ανθρώπινης φύσης, αλλά δεν παύει να ενεργεί αποφασιστικά κάθε μέρα ό,τι απαιτούμενο για τη χειραγωγία όλων μας στον Θεό.
Αγαπάμε την Παναγία από καρδιάς, την σεβόμαστε από τα βάθη της ψυχής μας, στρέφουμε τα μάτια μας στις ιερές Εικόνες με τα πάντιμα εκτυπώματα της μορφής Της και λαμβάνουμε παρηγοριά κι ελπίδα για τους κάθε λογής λυγμούς της καθημερινότητάς μας. Πολλά μάς πληγώνουν, μάς εξουθενώνουν, μάς απονεκρώνουν έως χαμού πνευματικού. Όμως Εκείνη έχει πάντοτε ολάνοιχτη τη μητρική αγκαλιά της, ώστε εκεί ν’ απιθώσουμε τα πάθη και τα λάθη μας, τις αγωνίες και τις αναζητήσεις μας, τα δάκρυα και τις σιωπές μας, κραυγαλέες ωστόσο και ψυχοφθόρες ολοένα.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου